~Pierwszy dzik~

Umówiłem się z zaprzyjaźnionym a zarazem bardzo doświadczonym myśliwym na poranną zasiadkę. Udaliśmy się na pobliskie poletko kukurydzy, które cieszyło się dość dużym zainteresowaniem wśród polujących. Zapisaliśmy się wcześniej wiec tamtego ranka było tylko i wyłącznie do naszej dyspozycji.

Przyjechaliśmy na miejsce, auto zostawiliśmy na samym początku i udaliśmy się dróżką miedzy kukurydzą a łąką. Na tej właśnie drodze stały dwie ambony, ja zostałem na pierwszej, zaś kolega myśliwy poszedł na następną.

Minęło jakieś pół godz. zaczęła robić się tzw. szarówka, w kukurydzy ciągle było słychać łamiące się kolby.

Odpaliłem papierosa, którego to po chwili szybko wyrzuciłem i zagasiłem gdyż usłyszałem, że coś zbliża się w moim kierunku. Adrenalina i emocje osiągnęły maximum, chwila na uspokojenie, głębokie wdechy, patrze a tu z kukurydzy wyłania się ogromna czarna kula, chwytam za lornetkę a w niej widnieje ogromny dzik stojący na drodze.

Bez chwili zastanowienia chwyciłem za sztucer, przymierzyłem lecz poczekałem chwile aż odejdzie dalej, chciałem sprawdzić czy może nie prowadzi ze sobą małych.

Gdy zaczął powolnym krokiem zmierzać w stronę lasu, wtedy byłem na 100% pewny iż jest to odyniec, odbezpieczyłem broń, krzyż umieściłem na komorze i pociągnąłem za spust.

Cofną się do kukurydzy gdyż do lasu miał znacznie dalej, słyszałem jak szurał w środku i po niespełna 5 sekundach nagle przestał - ucichło.

Pomyślałem od razu, że musi leżeć, gdyż wszystko na to wskazywało, zadzwonił do mnie kolega myśliwy i zdziwiony pyta do czego strzelałem, nawet nie zauważył tego dzika choć miał do niego taką samą odległość jak ja, około 80 m.

Udaliśmy się na miejsce strzału lecz było jeszcze szarawo i nie mogliśmy znaleźć żadnego tropu.

Kolega udał się do domu, ja zbudziłem ojca, wziąłem pieska i gdy było już jasno udaliśmy się na miejsce strzału, pies momentalnie znalazł trop, wleciał w kukurydze i dał głos, 30 m dalej leżał odyniec 100 kg strzelony prosto w komore.